παρόριος

(I)

-ον, Α

παρόρειος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + -όριος (< ὄρος)].

————————

(II)

-ον, Α

1. αυτός που βρίσκεται κοντά στα όρια, στα σύνορα

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ παρόρια

τα όρια, τα σύνορα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(ά)-* + -όριος (< ὅρος [Ι]), πρβλ. μεθ-όριος].